Köy

 Selamlaar.

İlk köye geldiğim zamanlarda ellerim çok hızlı bir şekilde siyah siyah çizgilerin hakim olduğu deformasyona uğradı. Tam anlatamıyorum ama sanki 10 yıl ileri gittiler hatta 15. Köyün soğuğu mu? Sıcağı mı? Her gün bulaşık yıkamak mı bu hale getirdi bilmiyorum. eh nice genç kız bulaşık yıkıyor herhalde bu şehrin havası bana yaramadı. Çok üzüldüğüm zamanlardan birinde Kur'an Kursu öğreticisi olan Beyhan hocama ellerimi göstermiştim. Aramızda şöyle bir muhabbet geçti. Üzerinden iki sene geçti ama hala unutamıyorum. 

- Hocam baksanıza ellerime ne oldu. Çok üzülüyorum.

+ Merak etmee bunlar geçiyor.

- (sevinçle) Yani geçer mi Hocam!

+ (gülümseyerek) Hayır, zamanla varlığına alışıyorsun. 

Şimdi tekrar ellerime baktığımda aklıma bu geldi. Hayat çok ilginç. Acaba özendiğimiz hayatların arkasında neler var diye düşünmeden edemiyor insan.