Emine'ye

 Selamlar, 

Hayatta çok sevdiğimiz insanlar vardır. Evet dersin hiç ayrılmayacağız. Bunu ilk kez beşinci sınıfta bir arkadaşım için kurmuştum. Bana bir küpe almıştı hala annemlerde durur içinde de bir not "seni çok seviyorum." Beşinci sınıftaki arkadaşımla birbirimizi ölesiye severken, okuldan eve gelip yaklaşık beş saat telefonda konuşurken (ev telefonundan konuşurduk ve babamdan her fatura dönemi azar yerdim), İngilizce Hocamız bize "Siz de bir gün ayrılacaksınız" diyerek mutlu anlarımıza o deliği açmıştı. Ne gerek vardı böyle gerçekleri dile getirmeye anlamıyorum. Onun yerine "en ufak küslükte sakın birbirinizi bırakmayın" diyebilirdi. Velhasıl Gamze, kalbimde solan ilk çiçek oldu. 

Emine her şeyi konuşabildiğin, seni asla yargılamayan, gel dediğinde anında gelen bir dosttu. Sadece belli zamanlarda üzüntüleri olurdu o zaman da biz ona giderdik. Film izlerdik, şiir okurduk, örgü örerdik, telden tele konardık. En güzeli virajlarda ve engebeli yollarda kırmızı otobüslerde aaaaaa derdik. Kavga etmezdi, anlaşılmayı beklerdi, sadece biz anlamazdık. Şimdi dönüp geriye baktığımda anlamadığım her saniye için üzgünüm. Dostluklar uğruna çaba harcanması gereken bir şey. Yalnız şunu söyleyebilirim. Onunla konuşmayı bıraktığım 2 sene boyunca sürekli rüyamda gördüm. En son dayanamadım yazdım. Dedim ya kavga etmezdi. Bir de kavga etmedik zaten, tartışmadık bile. Ona yazdığımda bana "hep en iyi kankam olacaksın" dedi. Hayat bizi başka evlere, başka mahallelere, başka şehirlere sürüklüyor. Hep akıyor hayat biz de akıntının içinde debeleniyoruz. Kısacık ömrümüzde yeni dostluklar kurmaya uğraşıyoruz. Keşke vakti zamanında sahip çıkabilsek. 

Sana çok teşekkür ederim. Yıllarımı renklendirdiğin için...

Bir şarkı.